De game changer van Infostrada Sports
''Vandaag 57! En we gaan iets nieuws doen...'' Met deze legendarische woorden kondigde wijlen Jos Staatsen voorjaar 1996 de zender Sport7 aan. Ondanks dat de zender alweer eind 1996 ter ziele was, was het voor mijn eerste eigen bedrijf Infostrada Sports (inmiddels Gracenote/Nielsen Sports) een game changer.
Van het leveren van diskette producten voor consumenten, hadden we opeens een veeleisende B2B klant. In de eerste startup periode van Infostrada waren vooral Peter Bonthuis, maar ook Marco de Bruin, Dimitri Bonthuis, Coen Backer en Tom Steenbergen mijn partners van het eerste uur. Toen de dot-com tijd zich aankondigde, stapte Willem van Kooten in, Willem is mijn leermeester in ondernemen en bovendien een fantastische man en hij is erbij gebleven tot de verkoop in 2011. Infostrada was een avontuur met zakelijke ups en downs, maar met alleen maar ups wat de mensen betreft. In 2012 heb ik het bedrijf verlaten, het is voor zover ik weet nog steeds een hechte club.
Ik heb de eer gehad met de beste sportsminded, loyale en superfijne mensen te werken die je maar kunt wensen.
Van zoektocht tot ondernemersdroom
Ja, en dan ben je weg bij je ziel en zaligheid en loop je even met je ziel onder je arm, what’s next? Wie ben je, wat wil je nu doen en waar heb je plezier in? Voor dat ik die vragen kon beantwoorden werd ik geveld door een bijna dodelijke infectieziekte, die mij, bijzonder genoeg, ook wel goed gereset heeft na al die turbulente Infostrada jaren.
Na een goed jaar kwam ik eerst als CEO bij Software Improvement Group (SIG) terecht, een top bedrijf met hooggekwalificeerde software techneuten, mooie klanten en een gewaardeerde dienstverlening. Ik heb het eerste jaar alles gegeven wat ik had, maar ben toch opgestapt na anderhalf jaar. Niet om de mensen, daar kon ik het goed mee vinden, maar het was niet van mij. Ik had het bedrijf niet bedacht, ik was niet in control, de governance was ingewikkeld, voor wie deed ik het eigenlijk, en ja toen heb ik opgezegd.
Weer even een tijdje niets en toen kwam het algemeen directeurschap van PBLQ voorbij, en eigenlijk is daar hetzelfde gebeurd. Het eerste jaar vol erin en daarna kwamen de twijfels. Was ik de juiste man, is het wat ik wil en kan, wat heeft PBLQ echt nodig, is dit wel mijn wereld, vind ik het vakgebied wel leuk en zo meer. En wederom waren de mensen geweldig, in het publieke domein werken sowieso zeer gemotiveerde en fijne mensen.
Met deze keuzes heb ik ongetwijfeld mensen teleurgesteld, maar niemand is onmisbaar laat staan onvervangbaar, en heb ik mijn hart en niet mijn plicht gevolgd.
Wat ontbrak er dan aan? Het van scratch beginnen en er stukje bij beetje aan bouwen, het échte ondernemen, het ongewisse van het pionieren, het risico nemen met je eigen ideeën, het verantwoording afleggen aan je zelf. Het wakker liggen van de nieuwe ideeën, de lol van het begin, de wilde start, het eerste succes, momentum ervaren en doorpakken en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Het ontstaan van Leapforce
Bij SIG ontmoette ik mijn huidige compagnon Witold Rosendaal voor het eerst, en wij hebben in totaal een kleine vijf jaar, ook bij PBLQ, samengewerkt, voordat wij eind 2017 samen ‘iets nieuws zijn gaan doen’. Eerst wilden we een platform voor innovatie-initiatieven opzetten, Valleybase, later omgevormd tot Medtechbase, en dit is al experimenterende wijs uitgemond in Leapforce.
Er zit dertig jaar tussen ons, maar we zijn de ideale mix van ervaring en jeugdig enthousiasme, digitale veteraan en growth hacker, maar bovenal van 1+1=3 in ondernemerschap.
Wij zijn samen Leapforce begonnen en helpen bedrijven hun digitale sprongkracht te vergroten, door online zichtbaarheid en digitale tractie te vergroten en te stroomlijnen met de vaak zo chaotische interne systemen. En wat een feest, want we hebben inmiddels klanten, zijn verhuisd naar een nieuw kantoor, werven mensen bij de vleet, de dynamiek, energie en plezier, spat ervan af.
Nu weet ik weer wat ik miste.
